το άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου στην παραλία της Θεσσαλονίκης φωτογράφισε ο Ξενοφών Αλεξανδρίδης
Ο γάλλος πολιτειολόγος Montesquieu στο έργο του:
De l' Ėsprit des lois ( Περὶ του πνεύματος των νόμων)(βιβλίο X, κεφάλαιο XIV «Αλέξανδρος»), που εκδόθηκε το 1748 αναφωνεί :
«Ποιος είναι αυτός ὁ κατακτητής, που τον έκλαψαν όλοι οι λαοί, τους οποίους είχε καθυποτάξει ; Ποιός είναι αυτός ο σφετεριστής, για το θάνατο του οποίου η οικογένεια της δυναστείας που ανατράπηκε από αυτόν,(Δαρείου) χύνει τα δάκρυά της; Είναι το χαρακτηριστικό αυτής της ζωής, περί του οποίου οι ιστορικοί δεν μας λένε , ότι οποιοσδήποτε άλλος κατακτητής μπορούσε να καυχηθεί».
Όσο για τις απερίσκεπτες πράξεις, του Μεγάλου Αλεξάνδρου ο γάλλος διανοητής γράφει:
"Διέπραξε δύο κακές πράξεις,
τον εμπρησμό της Περσέπολης και την θανάτωση του Κλείτου".
Αλλά τις κατέστησε περιωνύμους με τη μετάνοιά του :
με τρόπο ώστε ο κόσμος λησμόνησε τις εγκληματικές του πράξεις, για να ενθυμείται το σεβασμό του προς την αρετή, ώστε θεωρήθηκαν μάλλον ως δυστυχήματα, παρά ως δικές του πράξεις ώστε ἡ υστεροφημία βρίσκει την ωραιότητα της ψυχής του σχεδόν παραπλεύρως των παραφορών και των αδυναμιών του∙ ώστε έπρεπε να παραπονείται, αλλά δεν ήταν ποτέ δυνατόν να τον μισήσει.
Ο γάλλος πολιτειολόγος Montesquieu στο έργο του:
De l' Ėsprit des lois ( Περὶ του πνεύματος των νόμων)(βιβλίο X, κεφάλαιο XIV «Αλέξανδρος»), που εκδόθηκε το 1748 αναφωνεί :
«Ποιος είναι αυτός ὁ κατακτητής, που τον έκλαψαν όλοι οι λαοί, τους οποίους είχε καθυποτάξει ; Ποιός είναι αυτός ο σφετεριστής, για το θάνατο του οποίου η οικογένεια της δυναστείας που ανατράπηκε από αυτόν,(Δαρείου) χύνει τα δάκρυά της; Είναι το χαρακτηριστικό αυτής της ζωής, περί του οποίου οι ιστορικοί δεν μας λένε , ότι οποιοσδήποτε άλλος κατακτητής μπορούσε να καυχηθεί».
Όσο για τις απερίσκεπτες πράξεις, του Μεγάλου Αλεξάνδρου ο γάλλος διανοητής γράφει:
"Διέπραξε δύο κακές πράξεις,
τον εμπρησμό της Περσέπολης και την θανάτωση του Κλείτου".
Αλλά τις κατέστησε περιωνύμους με τη μετάνοιά του :
με τρόπο ώστε ο κόσμος λησμόνησε τις εγκληματικές του πράξεις, για να ενθυμείται το σεβασμό του προς την αρετή, ώστε θεωρήθηκαν μάλλον ως δυστυχήματα, παρά ως δικές του πράξεις ώστε ἡ υστεροφημία βρίσκει την ωραιότητα της ψυχής του σχεδόν παραπλεύρως των παραφορών και των αδυναμιών του∙ ώστε έπρεπε να παραπονείται, αλλά δεν ήταν ποτέ δυνατόν να τον μισήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου