Όπως ήταν επόμενο, πολλοί ήταν εκείνοι
που είχαν αναλάβει την φροντίδα του Αλέξανδρου,
τροφείς, παιδαγωγοί και δάσκαλοι, όπως τους έλεγαν.
Γενικός επιστάτης πάνω σ’ αυτούς ήταν ο Λεωνίδας,
ένας άνθρωπος με αυστηρά ήθη και συγγενής της Ολυμπιάδας.
Ο Λεωνίδας δεν απέφευγε να τον ονομάζουν παιδαγωγό,
αφού η παιδαγωγική είχε μια όμορφη και λαμπρή αποστολή.
Οι άλλοι για το κύρος του και τη συγγένειά του
με την Ολυμπιάδα τον ονόμαζαν
ΤΡΟΦΕΑ και ΚΑΘΗΓΗΤΗ του Αλέξανδρου.
Εκείνος που διεκδικούσε το αξίωμα
και τον τίτλο του παιδαγωγού ήταν ο Λυσίμαχος,
που καταγόταν απ’ την Ακαρνανία.
Δεν είχε καμιά άλλη χάρη,
επειδή όμως ονόμαζε τον εαυτό του Φοίνικα,
τον Αλέξανδρο Αχιλλέα και τον Φίλιππο Πηλέα,
ήταν αγαπητός και είχε τη δεύτερη θέση
μετά από τον Λεωνίδα.
Ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος
Πλουτάρχου, «Βίος Αλεξάνδρου», κεφ. 7.
Ο Φίλιππος επειδή έβλεπε πως
ο χαρακτήρας του Αλέξανδρου ήταν τέτοιος,
που όταν μάλωνε δύσκολα υποχωρούσε,
αλλά κι απ’ την άλλη με την πειθώ
οδηγούνταν στο σωστό δρόμο,
προσπαθούσε κι ο ίδιος μάλλον να τον πείθει
παρά να τον διατάζει αλλά
και σχετικά με τη μόρφωσή του
και τα εγκύκλια μαθήματα,
επειδή δεν εμπιστευόταν
και πολύ στους εκπαιδευτές
την επίβλεψη και ανατροφή του,
επειδή την θεωρούσε σύμφωνα
με τα λεγόμενα του Σοφοκλή
«έργο που χρειαζόταν χαλινάρι και τιμόνι γερό»
(Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ)
κάλεσε τον Αριστοτέλη, τον πιο φημισμένο
και μορφωμένο φιλόσοφο,
αφού τον αντάμειψε όπως έπρεπε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου